Rym ten sprawdziłby się także jako tytuł do najnowszej pozycji z serii „Warszawa Niepokonana" wydawanej przez stołeczny oddział Instytutu Pamięci Narodowej, poświęconej powojennym dziejom nadwiślańskiej metropolii i jej mieszkańców.

W książce „Warszawa niezłomna. Antysystemowe formy opozycji i oporu społecznego w stolicy (19801989)" historycy zajęli się różnorodnymi rodzajami antykomunistycznego oporu. Jak zapewniają, nie mieli ambicji zaprezentowania wszystkich postaw znamiennych dla tamtego czasu. Skupili się natomiast na opisaniu różnorodnych form kontestacji politycznej i jest to jak dotąd pierwsza w naszym kraju naukowa praca zbiorowa, która z perspektywy jednego miasta prezentuje bogatą paletę działań opozycyjnych w wybranym okresie PRL-u. Ówczesne podziały w społeczeństwie wcale nie były takie oczywiste, jakby się mogło wydawać na pierwszy rzut oka, a opozycja nie była jednorodna. Autorzy poszczególne rozdziały poświęcili omówieniu całej plejady działań środowisk opozycyjnych. Opisali nie tylko NSZZ „Solidarność", NZS czy KPN, ale także mniej znane środowiska nurtu narodowego, chrześcijańskiego, harcerskiego, wreszcie FMW czy też ruch „Wolność i Pokój".

Jednakże, jak zaznaczają sami autorzy, tytuł książki „Warszawa niezłomna" może być nieco mylący, a protestujący wcale nie byli wśród mieszkańców stolicy większością. Warszawiacy gremialnie nie wypowiedzieli posłuszeństwa systemowi. Czyli proporcje niemal jak w tytułowym wierszyku.

—dk

Bartłomiej Noszczak
"Warszawa niezłomna. Antysystemowe formy opozycji i oporu społecznego w stolicy (1980–1989)"
Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2013