Na głowie nosili czapkę okrągłą miękką z niebieskim (granatowym) wierzchem i czerwonymi wypustkami oraz otokiem. Na otoku bączek z herbem nadanym przez carów rosyjskich, ale z dwugłowym carskim orłem już bez korony. Kurtka mundurowa z czterema kieszeniami i epoletami – wzoru rosyjskiego – dla oficerów i z granatowymi pagonami z czerwoną obwódką dla podoficerów oraz szeregowych. Oznaki stopni podoficerskich z białej taśmy. Na lewym rękawie kurtki mundurowej i płaszcza niebieska tarcza, podobna do noszonych w „białych" armiach, z symboliką dońskiego kozactwa – jeleniem przebitym strzałą, skrzyżowanymi: kozacką spisą, buńczukiem i buławą oraz napisem DONCY cyrylicą. Tarcza była obramowana obszyciem z czerwonej nici, służącym jednocześnie do przymocowania tarczy do rękawa. Spodnie do konnej jazdy i wysokich butów, niebieskie lub granatowe z czerwonym szerokim lampasem. Uzbrojenie – karabinek kawaleryjski (oficerowie – pistolet lub rewolwer), szabla wzoru rosyjskiego typu szaszka oraz lanca (spisa) bez proporczyka. Rząd koński dostarczała strona polska – w ramach tego wyposażenia mieściło się m.in. 350 siodeł typu meksykańskiego z amerykańskiej pomocy wojskowej.

Kolorowe tablice mundurów sporządził podesauł Pietrikow. Niewątpliwie mundur Kozaków Dońskich inspirowany był umundurowaniem rosyjskich „białych" armii. Widoczna symbolika i jednolitość miała go także odróżniać od „pstrych" Kozaków z Armii Czerwonej.

— jg